Chapter 36

/******************************************************/

"ఎక్కడికి వెళ్లారండీ? చంద్రశేఖర్ గారు మీకోసం ఎదురుచూస్తున్నారు"
"రండి రండి మూర్తిగారూ, ఎలా ఉన్నారు?", ఖాన్ నవ్వుతూ పలకరించాడు.
నోరు ఎలా విప్పాలా అని మూర్తి ఆలోచిస్తూ ఉండగానే ఖాన్ ఫోన్ మోగింది.
"ఒక్క నిముషం, హలో...", ఖాన్ దాన్నందుకుని బయటకు వెళ్లాడు.
"మీకు చంద్రశేఖర్ అనే స్నేహితుడున్నట్లు నాకు తెలియదే", అని గొణుగుతున్న తన భార్యను లోపలికి పంపి గటగటా చెంబుడు నీళ్లు తాగాడు కృష్ణమూర్తి.

/******************************************************/

"ఊఁ, గోపాల్, చెప్పు, వీళ్లు కనపడ్డారా?"
"అవును బాస్. ఇక్కడ నేలలోపలికేవో మెట్లలా ఉన్నాయి. అందరూ అవి దిగి వెళ్లారు"
"ఐ సీ! అర్థమైంది! నేను చెప్పేది జాగ్రత్తగా విను..."

/******************************************************/

"ఈ గుహ ఎంత లోపలికి పోతోందో చూద్దామా?", అడిగింది సీత.
"అందరూ ఒక నిముషం మాట్లాడటం ఆపండి", మెల్లగా హెచ్చరించి మెట్ల దగ్గరకు వెళ్లి చెవులు రిక్కించాడు మధు.
"నాకు కూడా వినిపించింది", అంతకన్నా మెల్లగా అని మధును అనుసరించాడు విజయ్.
నీలూ విషయం అర్థం చేసుకుంది.
"వాళ్లు ఇక్కడికి కూడా వచ్చేశారన్న మాట!"
"మనమనుకున్నట్లు హరికథ సెటప్ వాళ్లనేమీ డిలే చేయలేదు. కానీ ఇప్పుడు అది కాదు ముఖ్యం. ఈ గుహకి ఇంత సీన్ ఎందుకుందో కనిపెట్టాలి", అంది గాయత్రి.
"లోకేష్, మనలో ఒకరు వాళ్లకోసం పని చేస్తున్నారని నాకనిపిస్తోంది", మెట్లవైపు తీక్షణంగా చూస్తూ దీపక్ అన్న మాటలు విని అందరూ ఉలిక్కిపడ్డారు.

/******************************************************/

(విజయ్ - తిరుపతి - 2/22/2006 - సశేషం)