Chapter 27

/******************************************************/

University of Madras. Archaeology Department. Office of the H.O.D.
మంగళవారం ఉదయం. తొమ్మిది గంటలు.

"May I come in, Sir?"
"హలో గాయత్రీ, నన్మంగళం excavation details నోట్ చేసుకున్నావా?"
"పూర్తైందండీ, రిపోర్ట్ మధ్యాహ్నం submit చేస్తాను."
"గుడ్."
"ఇంకో విషయమండీ..."
"చెప్పు. దయచేసి సెలవు కావాలని మాత్రం అనకమ్మా. అసలే University లో ఎవరూ లేరు."
"..."
"సెలవేనా? ఇక పనులయినట్లే."
"మా ఫ్రెండ్స్ పిలిచారండీ."
"సరే, సరే, ఎన్నిరోజులు కావాలి?"
"సోమవారానికి వచ్చేస్తాను"
"మూడురోజులన్నమాట, ఇంతకీ ఎక్కడ కలుస్తున్నారంతా?"
"ఊలపల్లి అని ఒక పల్లెటూరుందిలెండి"
"సరే మరి, సోమవారం అన్నమాట, జాగ్రత్తగా వెళ్లిరా"
"వస్తానండీ", గాయత్రి బయలుదేరింది.
"బై", గాయత్రి బయటికెళ్లేంత వరకూ ఆగి, చెమటపట్టిన చేత్తో, ప్రొఫెసర్ షౌకత్ ఆలీ ఖాన్ ఫోనందుకున్నాడు.

/********************************/

ఊలపల్లి రచ్చబండ. మంగళవారం సాయంత్రం. ఏడు గంటలు.

నీలు, సీత బస్సు ఆగటం చూసి ముందుకు కదిలారు.
లోకేష్, గాయత్రి బస్సు దిగారు.
"ఒసేవ్, ఏంటే సంగతి, పోలవరం నుండి ఈ ఎస్కార్ట్ ఏమిటి? ఏం జరుగుతోంది?"
"అన్నీ తెలుస్తాయిగానీ ముందు ఇంటికి పదవే, సీత గుర్తుందా?"

/********************************/

పోలవరం బస్ స్టేషన్. మంగళవారం రాత్రి. ఎనిమిదీ ఇరవై.

ఇంకా ఓమోస్తరుగా జనాల హడావిడి కనిపిస్తోంది.

"రేయ్, చీకటి పడినప్పటినుంచీ ఇక్కడే పడున్నాం, గాయత్రి వాళ్ల బస్సు కూడా వెళ్లిపోయింది"
"ఇంకొక గంట ఆగుదాం మధూ, వీళ్లు రావాలే..."
"నేనొక జామకాయ కొనుక్కొచ్చుకుంటా అయితే."
"నీ ఇష్టం, కానీ ఎక్కువమందికి కనపడకుండా వెళ్లు. పదో కాయా ఈరోజు? "
"కౌంట్ ఆ ప్రాంతాల్లోనే ఉంది. అసలు జీవితం జామకాయ వంటిది, స్నేహితులు లోపలి గింజల వంటివారు, కాలం వచ్చినప్పుడు ఒక పురుగు..."
"బాబూ, నీ వెధవ ఉపమానాలు ఆపుతావా, భార్యకీ పురుగుకీ పోలికా?"
"అర్థమవ్వాలంటే కష్టమేలే, వివరిస్తా చూడు, వింటరెస్టింగ్ గా ఉంటుంది"
"అక్కర్లేదు"
"ఇదిగో, ఈ మొహమాటమే నాకిష్టముండదు, కేనోపనిషత్తులో ఈ విషయాన్ని రమ్యంగా... రేయ్ రేయ్ అటు చూడు!"
గోపాలుడు, కృష్ణమూర్తి ఫోన్ బూత్ వైపు వెళ్తున్నారు.
"ఇదేంట్రా, వీళ్లెప్పుడు వచ్చారసలు?"
"సాయంత్రమే వచ్చి మనలాగే ఎక్కడో ఆగి ఉంటారు. వీళ్లుగానీ బస్సులో వచ్చి ఉంటే మనకు తెలిసేది. మూర్తిగారి బైక్ మీద వచ్చారేమో. దీపక్ కి సిగ్నల్ ఇస్తానుండు."
ఐదు నిమిషాలు గడిచాయి. గోపాలుడు ఫోన్ ఎత్తి మాట్లాడటం మొదలుపెట్టాడు.
"రేయ్, అటువైపు నుండి కాల్ వచ్చిందా? వీళ్లు డయల్ చేయటం కనబడలేదే"
"అలాగే ఉంది."
"మూర్తిగారు మాట్లాడుతున్నారు ఇప్పుడు..."
"మధూ, ఇక ఇక్కడ పని అయిపోయింది. పద."
బైనాక్యులర్స్ తీసుకుని ఇద్దరూ వాటర్ టాంక్ పైనుండి కిందికి దిగారు.
దీపక్ ఒక రెండు నిముషాల్లో అక్కడికి చేరుకున్నాడు, "number tap చేశాను, area code 44 ఎక్కడ?"
"చెన్నై", ఇద్దరూ ఒకేసారి అన్నారు, "రేయ్, దాన్ని రివర్స్ లుకప్ చేద్దామాగు, దీపక్, number ఒకసారి చెప్పు", మధు number నోట్ చేసుకుని
ఫోన్ తీసుకుని పక్కకి వెళ్లాడు.
విజయ్, దీపక్ టీ ఆర్డర్ చేశారు.
"దీపక్, ఈ విద్య ఎక్కడ నేర్చుకున్నావు?"
"64 కళల్లో ఒకటని ఎవరో అంటేనూ, పసివయసులోనే పట్టేశాను."
"సీమసింహం సినిమాలో వండర్ బాయ్ టైపన్న మాట"
"లైట్ గా, yeah"
"రేయ్, number తెలిసింది. ఆ కాల్ Madras University, archaelogy department office నుంచి వచ్చింది."
"అదేంటి! గాయత్రి అక్కడి నుంచే కదా వస్తోంది? కొంపదీసి రింగ్ లీడర్ ఆమేనా ఏంటి? ఆమె పైన అసలే పవిత్రమైన ప్రేమ పెంచేసుకున్నాను"
"తొలిచూపు కూడా పడకముందే? మధూ, వాళ్లు అతిజాగ్రత్తతో ఒక పావుగంటైనా ఆగి బయలుదేరుతారు, jeep start చెయ్యి, వెంటనే ఊలపల్లి వెళ్లాలి"
టీ అక్కడే వదిలి స్టేషన్ వైపు చూస్తూ వేగంగా వెళ్లిపోయారు ముగ్గురూ.

/*****************************************/

విజయ్ - తిరుపతి - 9/10/2005 - సశేషం