Chapter 19

"నీలు మీద పిడుగు పడింది", నెమ్మదిగా చెప్పారు కృష్ణమూర్తి గారు.
" ఏంటి? పిడుగా? నీలు ఎలా ఉంది ? పిడుగు మీద పడడం ఏంటి?", కంగారుగా అడిగాడు లోకేష్.
"కంగారు పడకు, నీలు క్షేమంగానే ఉంది, అంతా చాలా కంగారు పడ్డారు,
పిడుగు పడ్డ సమయంలో కోనేటి తోటలో రావి చెట్టు కింద ఉంది నీలు.
పిడుగు పడ్డ శభ్దం, అంత దగ్గరనించి పిడుగు చూసేసరికి మూర్ఛపోయింది.
ఆ తర్వాత కురిసిన వడగళ్ళ వాన వల్ల ఊపిరి తీసుకుపోలేకపోయింది.
ఒక ఇద్దరు కుర్రాళ్ళు సరైన సమయంలో first aid చేశారు. ఇప్పుడంతా బానే ఉంది, నార్మల్ కండిషన్ లో ఉంది,
"Oh, God! ఎప్పుడు జరిగింది, నాకు ఎందుకు చెప్పలేదు?"
"రెండు రోజులయ్యింది, నీకు చెప్తే కంగారు పడతావని చెప్పలేదు, అసలే పరీక్షలు కదా ,"
"hmm.."
" ఇంకో విషయం, నీలు ఇంట్లో చిన్న అబద్ధం చెప్పాను."
" ఏంటి ??"
"నీలు కి dementia అని చెప్పాను, అమెరికా లో మాత్రమే దానికి వైద్యం ఉందని , 5-10 సంవత్సరాలు పడుతుందని..."
"Dementia ?? ఎందుకు నాన్నా ?" ఏమీ అర్ధం కాలేదు లోకేష్ కి.
" నీకు తెలుసు కదా, నీలు వాళ్ళ ఇంట్లో అమ్మాయిని అమెరికా పంపించడం ఇష్టం లేదు.
ముఖ్యంగా ప్రభాకరం గారికి. ఈ వంక తో నువ్వు పెళ్లి చేసుకొని అమెరికా తీసుకువెళ్లి పోవచ్చు."
" కాని వాళ్లింట్లో అబద్ధం చెప్పటం నాకు ఇష్టం లేదు...."
"ఒరే మాలోకం, చెప్పాల్సినవన్నీ నేను చెప్పేశాన్లేరా."
" కాని నాన్నా, నువ్వు ఈ మధ్య వస్తున్న యూత్ సినిమాల్లో ఉండే too-good-to-believe నాన్న అవుతున్నావే ?"
" నేనెప్పుడూ అలాగే ఉన్న కదరా "
" ఒక్క నిమిషం ... కట్నం, నీలు ఆస్తి దీనికి కారణం కాదు కదా ?"
" ఏం కాదురా, నువ్వు నీలుని ఎలాగో పెళ్లి చేసుకుంటావు,
నీలుని అమెరికా పంపకపోతే, నువ్వు ఊలపల్లి వచ్చేస్తావు, అందుకే ..."
"ఏం తెలివి నాన్నా, ఇంతకీ వాళ్లంట్లో నమ్మారా ? వేరే చోట మళ్లీ టెస్ట్ చేయిస్తే ?"
" ఇంట్లో నమ్మారు, కాని ఆ విజయ్ నమ్మలేదు, హైదరాబాద్ తీసుకెళ్దాం అంటున్నాడట."
" ఎవరీ విజయ్ ? "
"మధు ఫ్రెండ్, హైదరాబాద్ నించి వచ్చాడు, అదే నీలుకి first aid చేశాడని చెప్పాకదా ?"
" ఆఁ, చెప్పావు."
"నీతో తర్వాత మాట్లాడతా, సూర్యం గారు వస్తున్నారు ఇక్కడికి."



ఫోన్ పెట్టి అక్కడే కూర్చుండిపోయాడు లోకేష్, ఒక్కసారి భారంగా ఊపిరి తీసుకుని organizer తెరిచాడు.
ఇండియా వెళ్లదానికి ఇంకా ఎన్ని రోజులుందో లెక్క పెట్టాడు.

నీట్ గా తయారయ్యి బయటకు వచ్చాదు దీపక్,
"ఏరా , మళ్లీ తెరిచావా organizer , మళ్లీ పగటి కలలా ?"చిన్నగా స్వదేస్ పాటపాడడం ప్రారంభించాడు దీపక్.
"నా సంగతి సరే, ఎవరితో ఈ రోజు డేట్, స్టెల్లా నా చార్లీ నా ?", చిన్నగా మాట మార్చాడు.
" అక్కడే మరి, దాల్ ఫ్రై లో కాలు వేశావ్" కళ్లు ఎగరేస్తూ చెప్పాడు,
"మరి... కొత్త డేటా ? "
"అంత లేదు రా బాబు", లోగొంతుకతో, తలవంచుకుని, కాస్త వంగి చెప్పాడు,
"నాకు రేపు ఎగ్జాం ఉంది, లైబ్రరీ వెళ్లి కొంచెం చదువుకుంటా."
బాగ్ తీసుకుని వెళ్లిపోయాడు దీపక్.
మళ్లీ నీలు గుర్తుకు వచ్చింది లోకేష్ కి, ఫోన్ తీసి నీలు సెల్ ఫోన్ కి డైల్ చేశాడు, నాట్ రీచబుల్ అని వచ్చింది .
ఇంటి నంబర్ కి చేశాడు, ఇప్పుడే విజయ్, మధు లతో కలిసి బయటకు వెళ్లిందని చెప్పింది పనిమనిషి.
వచ్చినతర్వాత లోకేష్ ఫోన్ చేశాడు అని చెప్పమన్నాడు.


* * * * *


నీలు, మధు, విజయ్ ఏటి గట్టు మీద నడుస్తున్నారు.
" చాలా థేంక్సండీ, మీరు చాలా హెల్ప్ చేశారు." కృతజ్ఞతగా అంది నీలు.
" ఐనా , అంత పెద్ద వాన లో చెట్టు కింద ఎందుకు నించున్నారు" అడిగాడు విజయ్.
"అబ్బా , డాన్స్ ప్రోగ్రాం ఉంది కదా, తడవడం ఎందుకులే అని చెట్టు కిందే ఉండి పోయాను."
" ఇప్పుడు అంతా బానే ఉంది కదా ?"
" ఆ, అంతా బానే ఉంది, తలనొప్పి మాత్రం కాస్త ఎక్కువగా ఉంది."
"నాక్కూడా. " మనసులో అనుకున్నాడు మధు.
చిన్నగా గిల్లాడు విజయ్ ని , "చెప్పరా", గుసగుసగా అన్నాడు.
"నీలు ఒక చిన్న విషయం, ఈ ఊలపల్లి డాక్టర్లను ఏం నమ్మచ్చు ?
హైదరాబాద్ వెళ్లి ఒక సారి చూపించుకోవచ్చు కదా ?"
"విజయ్ గారు, మీకు ఊలపల్లి అంటే అంత చిన్న చూపు ఎందుకు ?"
"అహఁ, నా ఉద్దేశం అది కాదు...."
" సరే ఆ సంగతి వదిలేయండీ, ఏదో చెప్పాలన్నారు."

సశేషం [బెంగుళూరు, (జూలై 23, 2005) , కళ్యాణ్(కాకినాడ)]