Tuesday, July 19, 2005

Chapter 5

"మీకు మధు ఎలా పరిచయం?"
"ఇంజినీరింగ్ కలిసి చదివామండీ. రెండేళ్ల క్రితం ఉద్యోగాలకోసం వేరేవేరే ఊర్లకెళ్లాల్సొచ్చింది. ఆ తర్వాత ఇదే కలవడం"
"మంచి స్నేహితులన్నమాట"
"అన్నమాటే. కానీ సిగరెట్లూ, మందూ అలవాటు చేస్కున్నాడు కాలేజీలో. అప్పట్నుంచీ కొంచెం దూరంగా ఉంటున్నాను"

ఉప్పూకారం వేసిన పచ్చిజామకాయని ప్రశాంతంగా మింగుతూ కిటికీలోంచి ఏటి అలలని చూస్తున్నవాడల్లా గిరుక్కున ముందుసీటువైపు తలతిప్పాడు మధు.

"ఏంటి మధూ? నిజమేనా"
"అలాంటిదేమీ లేదు నీలూ, రేయ్!"
"నీలు నీకు బాగా పరిచయమేగా, తన దగ్గర దాయడమెందుకు మధూ? ఇంతకీ కనీసం డ్రగ్స్ తీస్కోవటమన్నా మానేశావా లేక గుర్రపు రేసులకెళ్లిన ప్రతిసారీ ఆ మాఫియావాళ్లకి నీ రెండో భార్య నగలమ్మి డబ్బిస్తూనే ఉన్నావా? ఎన్నిసార్లని చెప్తామండీ నీలూగారూ"

కంగారుపడటం మొదలుపెట్టిన నీలుకి విషయం అర్థమైంది. కష్టపడి నవ్వు ఆపుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తూ, "అవునవును, ఎన్నని చెప్తాం".

"బాబూ విజయ్, ఇంకాపెయ్. తప్పిదారి నీలూతో ఆ నిద్ర పందెం కట్టాను. అసలే ఈ ఊర్లో మనం కొంచెం ఫేమస్. డీసెన్సీ విపరీతంగా మెయిన్ టెయిన్ చెయ్యాలి. నువ్విలాంటి గండాలు పెట్టకు. అదిగో, మలుపుకూడా వచ్చేస్తోంది, నేనా ముందుకెళ్తాను, మీరు తర్వాత తీరిగ్గా దిగండి"

(విజయ్ - తిరుపతి - 6/19/5 - సశేషం)

0 Comments:

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home